Η σπουδαία αυτή ερώτηση δόθηκε στην Ημερίδα, που έγινε στον Ι. Ν. Αγ. Δημητρίου στις 13/03/2017.
Η απάντηση που δόθηκε από έναν Ιερέα ήταν ότι, δεν μπορούμε να πούμε τις αμαρτίες μας στην Εικόνα, γιατί δεν είμαστε Πεντηκοστιανοί.
Το γλαφυρό είναι ότι οι Πεντηκοστιανοί δεν αγαπούν τις Εικόνες και το τραγικό είναι ότι, αν δεν λέμε τις Αμαρτίες μας και στις Εικόνες, τότε γιατί έχουμε Εικόνες, αφού καμιά ένωση με τον Θεό δεν αρχίζει χωρίς εκζήτηση Άφεσης Αμαρτιών, ούτε Λειτουργία γίνεται χωρίς Όρθρο, που είναι Εκκλησιαστική Προσευχή Μετανοίας.
Η απάντηση αυτή καταργεί τον Ορθόδοξο Μοναχισμό και Ησυχασμό, που έχει σαν επίκεντρο τη Μετάνοια, δηλαδή τη Διαρκή Προσευχή εκζήτησης Αφέσεως Αμαρτιών από τον Θεό.
Γι` αυτό λένε, η Μονή της Μετανοίας μου!
Η απάντηση αυτή καταργεί τη Νοερά Προσευχή, το «Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν με», αφού με αυτήν ζητάμε την Άφεση κατευθείαν από τον ίδιο τον Χριστό.
Καταργεί το «Πάτερ ημών», αφού επίκεντρο έχει το «άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών».
Καταργεί τη Ζωή της Αγίας Μαρίας Αιγυπτίας, αφού μια φορά εξομολογήθηκε και εκοινώνησε, 47 χρόνια στην έρημο.
Καταργεί τη Ζωή του Αγίου Γέροντα Ιάκωβου Τσαλίκη, που ήταν μια διαρκής συνομιλία με την Εικόνα του Οσίου Δαυίδ.
Όλος ο Ορθόδοξος Ησυχασμός είναι η διαρκής, επιμελημένη εκζήτηση και λήψη Αφέσεως Αμαρτι-ών από τον Χριστό μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, που γίνεται μυστικά, καρδιακά στην Έρημο, στο Κελί, στο δωμάτιο, στο «Ταμείον», δηλαδή στην Καρδία του Ησυχαστή.
Κάθαρση, Φωτισμός, Θέωση, Αγιασμός, χωρίς Ησυχασμό δεν γίνεται. Αυτό μας απέδειξε το Ευαγ-γέλιο, οι Άγιοι Απόστολοι και οι Άγιοι της Εκκλησίας μας.
Οι Ησυχαστές Εξομολόγηση κάνανε, όταν βρίσκανε κανένα Ιερέα, γιατί την ποθούσαν πολύ.
Είναι πολλοί, που νομίζουν ότι μόνο με την Εξομολόγηση γίνεται άφεση Αμαρτιών.
Το Βάπτισμα τι κάνει; Η Θεία Κοινωνία;
Αλλά, ας επικεντρωθούμε, ποια είναι η διαφορά στην Άφεση Αμαρτιών στη Μετάνοια από την Εξομολόγηση;
Ο Χριστός, πριν από την Εξουσία Αφέσεως Αμαρτιών στους Μαθητές, έδωσε την Εξουσία «του πατείν επί όφεων και σκορπίων και πάσαν την δύναμιν του Σατανά».
Διότι, δεν μπορεί κάποιος να μετανοήσει και να συγχωρεθεί, αν δεν νικηθεί η εξουσία του Σατανά πρώτα, που απέκτησε από την πτώση των πρωτοπλάστων και τις αμαρτίες μας και που αιχμαλωτίζει το Νου μας και δεν μας αφήνει να Μετανοήσουμε.
Αυτή είναι η Εξουσία των δαιμόνων, δεν μας αφήνουν να Μετανοήσουμε.
Προηγείται, δηλαδή, η καταπάτηση της εξουσίας του Σατανά και αυτό γίνεται πρώτα στο Βάπτισμα, όταν με Εντολή του Ιερέα, δηλαδή με εξουσιοδότηση του Ιερέα στον Ανάδοχο, αυτός φτύνει τον Σατανά και φεύγουν οι Εξουσίες του.
Από τότε ο Χριστιανός μπορεί να Μετανοεί, αλλά και πάλι, επειδή οι αμαρτίες συνεχίζονται και μετά το Βάπτισμα, οι Εξουσίες των δαιμόνων νικώνται με τα μυστήρια της Ιερωσύνης, την Εξομολόγηση, τη Θεία Κοινωνία και το Ευχέλαιο.
Στην Εξομολόγηση ο Ιερέας, με την Ιερωσύνη που φέρει, διώχνει την Εξουσία του Σατανά, για να γίνει το Μυστήριο, διότι την εξουσία εναντίον των Εξουσιών του Σατανά έχει μόνο η Ιερωσύνη, ο Επίσκοπος και ο Ιερέας.
Όλα τα Μυστήρια τα τελεί η Ιερωσύνη και διώχνει τις Εξουσίες του Σατανά, αλλά δεν ενεργοποιούνται χωρίς τη Μετάνοια, που είναι η ελεύθερη άσκηση εγρήγορσης και προσευχής από τους χριστιανούς.
Η Μετάνοια είναι το μόνο Μυστήριο που ενεργείται ενώπιος ενωπίω, μόνος ο Χριστιανός με μόνο τον Θεό, στο Κελί, στο δωμάτιο, στην Καρδιά μας, παντού.
Αν ενεργοποιούνταν χωρίς τη Μετάνοια, τότε γιατί ο Χριστός μας λέει «Μετανοείτε ήγγικε γαρ η Βασιλεία των Ουρανών».
Η Βασιλεία των Ουρανών είναι κρυμμένη στην Ιερωσύνη και τη ζούμε, όταν μετανοούμε.
Άρα, η διαφορά Εξομολόγησης και άλλων Μυστηρίων με τη Μετάνοια είναι ότι, εκτός από την Άφεση Αμαρτιών, διώχνουν τις Εξουσίες των δαιμόνων.
Η Εξομολόγηση παραμερίζει από την καρδιά των Χριστιανών τους δαίμονες, για να μπορούν να μετανοούν μόνοι τους ενώπιον του Θεού και να ζητούν Άφεση Αμαρτιών από τον Θεό.
Το κοινό είναι η Άφεση Αμαρτιών.
Οι διαφορές είναι:
Η Εξομολόγηση με την Εξουσία της Ιερωσύνης διώχνει τις Εξουσίες των δαιμόνων. Ενώ στη Μετάνοια γίνεται Άφεση Αμαρτιών.
Για να φεύγουν οι δαίμονες, πρέπει να φτάσει ο Χριστιανός στον Αγιασμό.
Η Εξομολόγηση γίνεται περιστασιακά, που και που, ενώ η Μετάνοια αδιαλείπτως.
Η Εξομολόγηση είναι Μυστήριο, που χωρίς τη Μετάνοια δεν ενεργοποιείται.
Δηλαδή, ούτε η Άφεση Αμαρτιών πρέπει στην Εξομολόγηση να προσφέρεται, ούτε ενεργοποιείται η Εξομολόγηση, χωρίς Μετάνοια.
Αλλά ούτε η Μετάνοια είναι Εκκλησιαστική, ούτε ενεργεί, χωρίς Εξομολόγηση.
Όποιος Μετανοεί, ποθεί την Εξομολόγηση και όποιος Εξομολογείται, ζει με τη Μετάνοια.
Γι` αυτό ο Χριστός και οι Άγιοι Απόστολοι κήρυτταν τη Μετάνοια, γιατί χωρίς αυτήν, τίποτε δεν ενεργοποιείται, κανένα Μυστήριο, ούτε η σωτηρία των Χριστιανών.
Αλλά χωρίς την Εξομολόγηση και τα άλλα Μυστήρια, ούτε η Μετάνοια μας σώζει.
Γιατί;
Γιατί, όταν Μετανοούμε στην Εικόνα, που είναι ο πιο ασφαλής, παραδοσιακός τρόπος Προσευχής, Εξομολογούμαστε τις συγκεκριμένες αμαρτίες μας με ελευθερία, με πόνο, με συντριβή και δίνουμε χρόνο στον Θεό να ζει μέσα μας και να μας αποκαλύπτει την Αιώνιο Ζωή στον χρόνο της Προσευχής μας.
Όταν λέει ο Χριστός και οι Άγιοι, Εγρήγορση και Προσευχή αδιαλείπτως, εννοούν Μετάνοια!
Γι` αυτό μόνο την Προσευχή του Τελώνη δέχεται, και μόνο αυτήν, ο Χριστός.
Η Προσευχή, η Ταπείνωση, η Αγάπη και Δοξολογία του Τριαδικού Θεού γεννιούνται μέσα από τη συντριβή της Μετανοούσας Καρδίας.
Εκτός από τον Ιερέα πρέπει και μεταξύ μας να Εξομολογούμαστε τις αμαρτίες μας, όταν βλάπτουμε ο ένας τον άλλον.
Είναι Εντολή του Χριστού αυτή, που λέει, μην πας να προσφέρεις στο Ναό τα δώρα σου, αν δεν συγχωρεθείς με τον αδελφό σου.
Ξέχασαν πολλοί ότι στο «Πάτερ ημών», που είναι η Προσευχή μας, επίκεντρο είναι η Μετάνοια.
Το ίδιο και στην ευχή, «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με».
Πώς, όμως, θα πούμε αμαρτίες, χωρίς τη συνειδητοποίηση, που γίνεται όταν είμαστε μόνοι με τον Θεό;
Όταν ο Χριστός μας εντέλλεται, να κλειστούμε στο ταμείο μας, δεν εννοεί να βρεθούμε μπροστά στον Ιερέα, αλλά στην καρδιά μας και να προσευχηθούμε μυστικά.
Δεν μας διδάσκει να ζητούμε την Άφεση Αμαρτιών με την Προσευχή στον Θεό;
Μετά θα πάμε στον Ναό και στον Ιερέα, έτοιμοι με τη Μετάνοια, για να Εξομολογηθούμε!
Αυτή η αντίληψη, ότι οι αμαρτίες συγχωρούνται μόνο μπροστά στον Ιερέα, καταργεί όλη την Πνευματική Ζωή, που είναι η Προσευχή της Μετάνοιας.
Αλλά και Μετάνοια, χωρίς Ιερωσύνη και Εξομολόγηση, είναι ζωή χωρίς Εκκλησία, είναι πλάνη.
Όλα έχουν τη θέση, τον χρόνο και τον τόπο τους μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία και όταν μιλάμε για Μετάνοια, δεν γίνεται Μετάνοια, παρά μόνο μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία.
Έξω από την Εκκλησία δεν υπάρχει Μετάνοια, ούτε Άφεση Αμαρτιών και χωρίς Μετάνοια δεν βιώνονται τα Μυστήρια της Εκκλησίας.
Σήμερα, εντός Εκκλησίας δεν πάσχουμε από Εξομολόγηση, ούτε τα άλλα Μυστήρια, αλλά από έλ-λειψη Μετανοίας, γι` αυτό πρέπει να τονίζουμε στους Χριστιανούς, που ζουν στην Εκκλησία, όπως ο Χριστός, τη Μετάνοια, ως Εγρήγορση και Προσευχή.
Αυτή την Ποιμαντική χρειαζόμαστε, γιατί σήμερα οι περισσότεροι επαναπαυόμαστε σε μια Μυστη-ριακή Ζωή χωρίς μυστική, καρδιακή, επαγρυπνούσα και επιμελημένη Μετάνοια.
Και έρχονται οι Άγιοι Παΐσιος και Πορφύριος με τη Γραπτή Διαθήκη τους, να μας αποκαλύψουν, ότι έτσι ζούσαν μέσα στην Εκκλησία, με τη διαρκή Μετάνοια!
Ανδρέας Χριστοφόρου
Ζωγράφου 19/04/2017 Ώρα 13:13